Zolang ik kan blijven zorgen ben ik gelukkig!

Ik woon nu bijna drie jaar in Domein Kloosterhof en ik heb hier absoluut mijn draai gevonden. Ervoor woonde ik bij mijn kleindochter in mijn voormalig huis, maar ik verlangde om terug een eigen stek te hebben. Toen er een appartement met twee kamers - dat wilde ik graag - vrijkwam in Domein Kloosterhof heb ik niet lang getwijfeld.

Het was wel aanpassen in het begin hoor. Het huis verlaten dat je zelf gebouwd hebt, dat is niet simpel hé. En ik zit niet graag stil, daar was ik wel wat bang voor. Maar mijn vrees was helemaal onterecht. Ik doe hier precies wat ik wil en dat is zorgen voor anderen.

Ik doe boodschappen voor bewoners die moeilijker te been zijn, ik zorg voor de decoratie met Kerst of met Pasen, ik verstel kapotte kleding,... Ja, naaien is een grote passie van mij. Mijn naaimachine is mijn dierbaarste bezit. Dit jaar heb ik nog voor elke bewoner hier een kerstkous gemaakt.

Zorgen is mijn lang leven, maar hier heb ik de zekerheid dat er ook voor mij gezorgd wordt als dat nodig is. Dat is een enorme geruststelling. Want ik wil echt niet naar een rusthuis. 

Hier heb ik alle vrijheid, dat wil ik niet opgeven. Ik eet elke middag in het restaurant. Het eten is hier echt enorm lekker en lust je iets niet, dan kan je altijd een alternatief kiezen. Het is ook plezanter om samen te eten dan alleen. Ik ben een sociaal persoon, ik ben graag in het gezelschap van anderen. In de namiddag drinken we samen een koffie of leggen we een kaartje. Bij mooi weer wandelen we in de tuin of in de buurt.

Eigenlijk wil ik nu nog enkel genieten, mij geen zorgen moeten maken en hopelijk ook niet te veel afzien. Elke dag turn ik tien minuutjes om mijn fysiek op peil te houden en mijn kopke doet het nog prima. Ik mag mij gelukkig prijzen en hoop dat het nog lang zo mag blijven! 

Ook interesse in een nieuwe, veilige thuis? Kom gerust eens langs!